Cech piekarzy w Opolu istniał już w średniowieczu. Należał do najważniejszych i najzamożniejszych cechów w mieście. Obowiązkiem jego członków było zapewnienie mieszkańcom miasta wystarczającej ilości świeżego pieczywa na każdy dzień, a także gromadzenie zapasów mąki na czas wojny i nieurodzaju.

W zamian za to otrzymali przywilej wyłącznego dysponowania rynkiem pieczywa; piekarzom spoza cechu nie wolno było sprzedawać swoich wyrobów w samym Opolu oraz w odległości mili od miasta. Sprzedaż pieczywa odbywała się w tzw. ławach chlebowych, czyli kramach, których liczba i przynależność były regulowane przez postanowienia statutów cechowych.

Na skanie pieczęć cechu piekarzy opolskich

(Akta miasta Opola, sygn. 45/22/48)