Jan Lasończyk urodził się 20.05.1899 r. w Osieku k. Strzelec Opolskich. Był pracownikiem Polskiej Komisji Wojskowej na Górnym Śląsku oraz Powiatowego Komisariatu Plebiscytowego w powiecie strzeleckim, a także uczestnikiem II i III powstania śląskiego.

Od 1921 r. pracował w Straży Granicznej w miejscowości Kośmidry w powiecie lublinieckim. Po wybuchu wojny udał się do Rumunii, gdzie został internowany. Z obozu w Rumunii zbiegł do Libanu, a później do Syrii. Tam wstąpił do Samodzielnej Brygady Strzelców Karpackich. Brał udział w walkach na froncie afrykańskim – pod Tobrukiem oraz włoskim – Monte Cassino, w Ankonie i Bolonii.

Po wojnie powrócił do Polski. Zgłosił się do pracy w Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej we Wrocławiu. Od 1946 roku pełnił funkcję sekretarza Związku Weteranów Powstań Śląskich Okręgu Wrocław. Od 1951 r. do przejścia na emeryturę w 1965 r. pracował najpierw jako członek, a później prezes Gminnej Spółdzielni „Samopomoc Chłopska” w Rozmierce. W tym czasie był także radnym Gromadzkiej Rady Narodowej. Udzielał się też w organizowaniu samorządu spółdzielczego.

Jego materiały trafiły do Archiwum wraz ze spuścizną jego córki, Heleny Lasończyk.

(tekst na podstawie wystawy "Dotyk pamięci")