Wanda Nowak zd. Ziober urodziła się 9 stycznia 1928 r. w Golubiu. W czasie II wojny światowej pracowała przymusowo w restauracji na kolei w Zborowie. Ze względu na możliwość obserwacji jednostek niemieckich, transportów wojskowych oraz licznych kontaktów z kolejarzami polskimi i osobami cywilnymi, miejsce to stało się doskonałą bazą do pracy konspiracyjnej. W 1942 r. wstąpiła w szeregi Armii Krajowej w Obwodzie Zborów, Okręg Tarnopol. W roku następnym została zaprzysiężona na wierność Ojczyźnie i przyjęła pseudonim „Junona”. Powierzono jej funkcję łączniczki. Podczas „Akcji Burza” zajmowała się przerzutem ludzi oraz doręczaniem meldunków komendantowi. Po wkroczeniu wojsk sowieckich na tereny Zborowa, Złoczowa i Lwowa, rozwiązano drużynę na stacji Zborów. Wówczas Wanda Ziober została zatrzymana przez Rosjan. Jednak udało się jej uciec z transportu do NKWD w Tarnopolu. W czerwcu 1945 przybyła do Opola, gdzie osiedliła się na stałe. W 1947 roku Wanda Ziober poślubiła Fryderyka Jana Nowaka. W roku 1972 ukończyła studia w Wyższej Szkole Ekonomicznej we Wrocławiu na Wydziale Gospodarki Narodowej. Wstąpiła w szeregi Światowego Związku Żołnierzy Armii. Przez kilka kadencji była Prezesem Okręgu Opolskiego i działała na rzecz integracji środowiska akowsko-kombatanckiego. Za swoją działalność była wielokrotnie odznaczana. Uhonorowana została między innymi medalem „Pro Patria”, otrzymała Odznakę Weterana Walk o Niepodległość. Wanda Nowak zmarła 12 lutego 2020 r.

Materiały z domowego archiwum przekazała jej córka – Danuta von der Heydt. Są to głównie dokumenty, publikacje dotyczące działalności Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej, fotografie z wydarzeń rocznicowych, odznaczenia i dokumenty osobiste Wandy Nowak.

(tekst na podstawie wystawy „Dotyk pamięci")

Więcej na temat Wandy Nowak na planszach wystawy „Dotyk pamięci".

Pobierz wystawę w wersji elektronicznej (pdf)